Skógarhöggsmaður birtist óvænt í kafbát sem hefur verið fastur í marga mánuði neðansjávar með varhugaverðan varning. Örvæntingin meðal áhafnarinnar stigmagnast og þeir þurfa að horfast í augu við sinn innsta ótta. Og enginn skilur hvernig skógarhöggsmaðurinn komst þangað. En þetta eru bara ein saga af mörgum, hér eru sögur inni í sögum eins og um rússneksa Babúsku væri að ræða.

Guy Maddin er Kanadískur leikstjóri af Vestur-Íslenskum ættum sem er þekktur fyrir draumkenndan stíl sem minnir um margt á gömlu þöglu myndirnar – og raunar eru sumar mynda hans teknar í svart-hvítu. Hann hefur leikstýrt fjölda stuttmynda og fyrsta myndin hans í fullri lengd var Tales From Gimli Hospital. Síðan hefur hann leikstýrt tíu myndum í fullri lengd, þar á meðal The Saddest Music in the World og My Winnipeg. Í þeirri síðarnefndu var Evan Johnson tæknimaður og í kjölfarið leikstýrðu þeir fimm stuttmyndum saman – þetta er hins vegar fyrsta leikstjóraverkefni Johnsons í fullri lengd.

English

A lumberjack mysteriously appears aboard a submarine that’s been trapped deep under water for months with an unstable cargo. As the terrified crew make their way through the corridors of the doomed vessel, they find themselves on a voyage into the origins of their darkest fears. That is just one of the stories though, it‘s a film built like a Russian nesting doll, with stories within stories within stories.

Guy Maddin is a Canadian director of Icelandic heritage who is known for his dreamlike style, reminiscent of silent films and early talkies. In fact some of his films are shot in black-and-white. He‘s directed a lot of short films and eleven features, the most notable being his debut film Tales From Gimli Hospital as well as The Saddest Music in the World and My Winnipeg. On the latter Evan Johnson worked at the Camera and Electrical department. After that they co-directed five shorts, but this is Johnson‘s first feature film as a director.